Onze parlementariërs zijn eigenlijk best tevreden met zichzelf en de status van hun ambt. Wie weer op zijn stoel zit en er even over nadenkt, kan dit juist het goede nieuws noemen van het
onderzoek van Vrij Nederland naar het func­tioneren van de Tweede Kamer. Hoe erg zou het niet met de natie zijn gesteld als de volksvertegenwoordigers zichzelf helemaal niet meer zagen staan?

Maar dat werpt wel de vraag op waarom zij zich vaak zo anders gedragen. Waarom rennen zij amechtig achter elkaar aan in veelal vergeefse pogingen ‘de burger’ te behagen? Waarom stellen zij, wapperend met het ochtendblad, zoveel van die hieperdepieperige vraagjes aan de minister? Waarom ellebogen zij zich een weg naar elke microfoon die open staat? En waarom laten zij zich zo gedwee als schapen opsluiten in het hok van fractiediscipline en regeerakkoord?

Zelfvertrouwen is een basis om ook wat steviger op eigen benen te gaan staan. Maar in de woorden van senator Han Noten (PvdA) ontbreekt het besef dat...