25-07-2009
Door Frits van Exter

Schrik niet, ook deze week hebben wij de oren naar lezers laten hangen. Twee avonden hebben wij ademloos geluisterd naar zeventien mensen die een vaste of wat lossere relatie met Vrij Nederland hebben.

Zij werden bevraagd door een kundige dame – zulke interviews kun je niet aan journalisten overlaten. Sterker: wij mochten niet eens in fysiek contact komen met de lezers, maar volgden de gesprekken in een ander vertrek via camera en microfoon.

Het moet niet gekker worden, hoor ik al uit de mond van degenen die menen dat een opinieweekblad niet moet luisteren, maar moet zeggen waar het op staat. En wat heb je nu aan zeventien mensen als je een oplage hebt van vijftigduizend en een veelvoud daarvan bereikt?

Heel veel.

Het is deels een lesje in nederigheid. Zaken die in onze ogen van zo’n groot gewicht zijn dat wij er dagen over kunnen tobben, zijn in de ogen van lezers van volstrekt ondergeschikt belang.
Wij hebben nogal de neiging om het vooral...