Hoofdredactioneel

In het rijke oeuvre van Bert Nienhuis is de foto boven deze rubriek geen hoogtepunt, maar dat ligt niet aan de fotograaf. Het voordeel is wel dat ik nu ook de ‘methode-Nienhuis’ aan den lijve heb ervaren. Bij hem komt eerst de mens en dan pas de fotograaf. En ook al moet zijn hoofd grotendeels schuil gaan achter de camera, Nienhuis blijft met zijn zachte stem voortdurend in contact met je. ‘Mijn “geheim”, als je dat zo noemen wilt, is het almaar doorkletsen, het gezellig houden, een prettige sfeer scheppen. Zo maak je niet per se een goed portret, maar je komt wel dichterbij,’ zegt Nienhuis in het boek Fotografen/journalisten over de fotogeschiedenis van Vrij Nederland, 1966-1990, van Ursula den Tex.

Wat Bert Nienhuis geeft, zie je terug in de meeste portretfoto’s van zijn hand: vertrouwen, ontspanning, openheid, plezier. Zo heeft actrice Kitty Courbois een hekel aan poseren, ‘maar als ik hoor dat Bert de foto gaat maken, denk ik altijd: hoi, Bert komt.’

Nienhuis...