Hoofdredactioneel

Achtenveertig jaar geleden, op 4 augustus 1961, beviel de jonge studente Ann Stanley Dunham te Honolulu van haar eerste kind. Eerder dat jaar – ze was al in verwachting – was ze getrouwd. Het was in de tijd dat kinderen je overkwamen. Later werd dat ingewikkelder. Zoals Michaël Zeeman – hij wordt in VN herdacht door Carel Peeters (pagina 58) – dichtte, toen hij zich als jonge dertiger spiegelde aan zijn eigen vader: Zo oud als hij toen hij / mijn vader werd. Als ik / sterf lig ik kinderen achter.

Zijn generatie groeide op met het idee dat kinderen krijgen later altijd nog wel kon. Of niet. Ook vrouwen maakten liever carrière zonder de ballast van baby’s. Rolmodel voor die uitstelmoeders werd Madonna, eind dertig toen ze dochter Lourdes Maria kreeg en op haar vijftigste nog druk aan het adopteren.

Die keuzevrijheid had ook een keerzijde, want leven en dood laten zich niet altijd lekker inplannen. Barbara van Erp schetst (pagina 30) met zichzelf als voorbeeld de...