Wendelien van Oldenborgh, die Nederland vertegenwoordigt op de Biënnale van Venetië, zoekt met haar films een nieuw nationaal zelfbeeld. ‘Componeren met onverenigbare stemmen, dat probeer ik steeds weer.’

Je moet het even de tijd geven, maar dan kan het werk van Wendelien van Oldenborgh (1962) je voor altijd veranderen.

Van Oldenborgh, die dit jaar de Nederlandse inzending voor de Biënnale van Venetië voor haar rekening neemt, maakt kunstzinnige films over hedendaagse vraagstukken. Zoals de zoektocht naar wie ‘wij’ zijn als volk, als Nederland. ‘In die zoektocht wordt veel te veel versimpeld,’ zegt Van Oldenborgh. ‘Als witte Europeanen vertellen we een verhaal dat ons goed uitkomt en dat brengen we al eeuwenlang in alle toonaarden naar voren om ons exploitatieve gedrag goed te praten. Ik probeer andere zelfbeelden mogelijk te maken. Ik wil dat idee van “ons” verbreden. Ik wil in dat “ons” ook de verhalen opnemen die niet worden verteld. We wonen hier met...