Film

De Nederlandse documentaire De engel van Doel, over het Belgische dorp dat langzaam plaatsmaakt voor een uitbreiding van de Antwerpse haven, was een van de verrassingen van het afgelopen filmfestival van Berlijn.

Die verrassing schuilt voor een belangrijk deel in de vormgeving. De engel van Doel is gefilmd in prachtig zwart-wit, met een subtiel palet aan grijstinten. Dan is de vraag: waarom? Want sinds de komst van kleurenfilm is het gebruik van zwart-wit een artistieke keuze die gerechtvaardigd moet worden (zoals dat, overigens, evengoed zou moeten gelden voor kleur).

In dit geval helpt zwart-wit om het verhaal van Doel te abstraheren en uit te tillen boven de actualiteit, waarin het lot van het dorp, dat vlak over de Nederlandse grens aan de Schelde ligt, al uit en te na aan bod is gekomen.

Dat effect van abstractie wordt ondersteund door korte opnamen tussen de scènes door, die fungeren als cinematografische interpunctie. Impressies van een vlinder die tegen het raam...