P.F. Thomése

Het is al lang geleden dat ik boeken las ‘om de seksscenes’, het was in de grote tijd van het schaamhaar. Je kon er niet goed doorheen zien, door die vaginale wouden, waardoor de essentie steeds aan het oog onttrokken bleef.

Ik denk nu aan Turks Fruit, waarin de stijl van Jan Wolkers ook als een soort schaapachtig schaamhaar fungeert om al doende de daad aan het oog te onttrekken. Het mechaniek van de menselijke paring leent zich meer voor de filmkunst dan voor de literatuur, zo bewijzen de kijkcijfers. En nog beter is het om het gewoon zelf te doen. Het literaire leent zich meer voor het onmogelijke, voor het verlangen dus en voor de herinnering. De mooiste seksscènes voor een schrijver zijn derhalve die waar het er niet van kwam. Wat de lezer rest, is het onbeantwoorde rukken ?op een plek waar niemand hem ziet.

Het beste boek zal het niet zijn, maar het meest onderschatte boek over seks in de Nederlandse literatuur is voor mij Het verboden bacchanaal van S....