Literatuur

Na even nadenken schoot mij onmiddellijk een scène te binnen die ik kortgeleden las. Om me meteen te realiseren: maar dit is geen seksscène.

Het is de eerste, zeer bijzondere, aanraking tussen de hoofdpersoon en de vrouw op wie hij verliefd is, in Ten zuiden van de grens van Haruki Murakami, vertaald door Elbrich Fennema, (p. 134 en 135):

‘Shimamoto,’ zei ik nog een keer, nu iets luider. Maar er kwam niet de minste reactie. Haar blik was wezenloos. Ik wist niet eens of ze bij bewustzijn was of niet. Ik moest met haar naar een ziekenhuis, al zouden we dan waarschijnlijk het vliegtuig missen. Maar dit was niet het moment om me daarover zorgen te maken. Shimamoto zou doodgaan, en dat kon ik onmogelijk laten gebeuren.

Maar toen ik de motor startte, merkte ik dat ze iets probeerde te zeggen. Ik draaide de motor uit, maar zelfs met mijn oor vlak bij haar mond kon ik niet goed verstaan wat ze zei. Het klonk nauwelijks als woorden, eerder als wind door een kiertje. Met al haar...