<div class="lead">De email van Ad Koppejan aan zijn &#8216;geestverwanten,&#8217; een jaar na het CDA Congres van 2 oktober.</div>
<div class="wpg-element paragraph">
From: Koppejan A.J. To: &#8216;Ad Koppejan privé&#8217; Sent: Saturday, October 01, 2011 5:03 PM Subject: Bericht van Ad Koppejan, een jaar na het CDA Congres van 2 oktober
Beste geestverwant, 
Aanstaande zondag, 2 oktober, is het precies een jaar geleden dat het roemruchte CDA congres plaatsvond in de Rijnhal in Arnhem. Het congres waar een meerderheid van de aanwezige CDA leden zich uitsprak voor deelname aan het VVD-CDA kabinet met gedoogsteun van de PVV. Samen met Kathleen Ferrier heb ik mij toen, zowel in de fractie als op het CDA congres, uitgesproken tegen deze gedoogconstructie. Ik heb in die periode duizenden reacties ontvangen ter bemoediging en ondersteuning. U hebt mij destijds ook een mail gestuurd. Ik heb ze allemaal gelezen. Echter door de hectiek was ik niet in staat om ze ook allemaal persoonlijk te beantwoorden. Maar weet dat ik het zeer op prijs heb gesteld.
Na het CDA congres hebben Kathleen en ik besloten om als democraten ons neer te leggen bij de wens van de tweederde meerderheid binnen onze partij om deze coalitie een kans te geven. Velen hebben vervolgens een beroep op mij gedaan om door te gaan als Tweede Kamerlid om zo ook hun stem te vertegenwoordigen binnen de CDA fractie. Hoewel ik besefte dat dit niet de makkelijkste weg zou zijn, heb ik daar toch gehoor aan willen geven. Middels een handreiking in de vorm van een brief aan onze CDA collega’s in de fractie hebben wij toen aangegeven dat wij – ondanks onze bezwaren tegen politieke samenwerking met de PVV van Geert Wilders – bereid waren het nieuwe kabinet het voordeel van de twijfel te geven. Gezamenlijk als fractie zouden we het kabinet op z’n daden willen beoordelen. Daarbij zullen wij ons laten leiden door onze christendemocratische overtuiging met een bijzondere aandacht voor het kleurrijke (iedereen gelijkwaardig behandelen), duurzame en sociale gehalte van het regeringsbeleid.
Een jaar later, voel ik de behoefte om mijn ervaringen en gevoelens met u te delen en ook eerlijk verantwoording af te leggen. Definitieve, afgewogen oordelen zijn nog niet mogelijk. Ook niet van mij. Daarvoor is het nog te vroeg, zit het kabinet nog te kort en ben ikzelf teveel partij. Maar een eerste tussenbalans laat zich al wel opmaken. 
De eerste conclusie is dat met de VVD goed valt samen te werken. Het kabinet, inclusief onze eigen CDA ministers en staatssecretarissen, geven goede invulling aan wat nu aan beleid nodig is om Nederland door de huidige financieel economische crisis te loodsen. De samenwerking met de PVV valt mij niet mee. Het respectloze optreden van Wilders tijdens de laatste Algemene Beschouwingen sprak boekdelen. Daarmee wordt het aanzien van de hele politiek beschadigd. Daarom was ik blij met de opstelling van onze fractievoorzitter, Sybrand van Haersma Buma: tijdens de algemene politieke beschouwingen nam hij ondubbelzinnig afstand van Wilders ’onbeschaamdheden’.
Tegelijkertijd kunnen we constateren dat de PVV zich ‘drukt’. De partij neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor belangrijke vraagstukken zoals de houdbaarheid van onze pensioenen en de financiële crisis in Europa. Alleen dankzij de steun van oppositie partijen kunnen we in de Tweede Kamer nog de noodzakelijke besluiten nemen. Deze situatie is ronduit zorgelijk te noemen. Daardoor kan het kabinet minder slagvaardig opereren. Terwijl dat juist nu noodzakelijker is dan ooit om binnen Europa adequaat te kunnen reageren op de huidige financiële crisis.
Binnen die constellatie trekt de CDA-fractie zo veel mogelijk een eigen lijn. Als fractie hebben we na het bewuste partijcongres van 2 oktober vorige jaar, gezamenlijk ingestemd met het Regeerakkoord. Ik heb toen bewust de keuze gemaakt om de discussie over de wijze waarop wij als CDA fractie daar uitvoering aan geven, intern, samen met mijn collega’s in de fractie te voeren. Alleen direct na de Provinciale Statenverkiezingen van 3 maart jl. heb ik in mijn weblog nog een oproep gedaan tot een partijbrede discussie over koers (terug naar het midden) en visie van het CDA. Inmiddels wordt deze discussie ook volop gevoerd binnen het CDA. Ook in mijn drie wekelijkse column in de NRC probeer ik een bijdrage te leveren aan discussies zoals onze visie op het goede (samen) leven.
Ik vind dat je als CDA’ers, zeker in moeilijke tijden als deze, er alles aan moet doen om tot een gezamenlijk standpunt te komen en één front te vormen. We worden op dit moment geconfronteerd met een zeer ernstige financieel economische crisis. Dat vraagt om zoveel mogelijk eendrachtig optreden. Een kabinetscrisis en vervroegde verkiezingen zijn dan zeker niet in het belang van het land en niet in het belang van het CDA. Niemand zit te wachten op “Belgische toestanden”. 
Tot op heden zijn we er als fractie ook altijd gezamenlijk uitgekomen. Dat blijft ook mijn streven voor de komende tijd. Ik ben nooit ingegaan op provocaties vanuit de oppositiepartijen omdat ik er geen zin in heb om hun speelbal te worden. Ik zit in de Kamer voor het CDA en bepaal mijn standpunten op basis van het christendemocratisch gedachtegoed. Vanuit dat gedachtegoed laat ik ook regelmatig een kritisch geluid in de fractie horen. Want ik besef heel goed dat we er als CDA nog lang niet zijn en er nog hard gewerkt moet worden aan een herkenbaar CDA profiel. 
Mijn ervaring is dat ik met het voeren van de discussie binnen de fractie, door een goede samenwerking met collega’s, de meeste invloed kan uitoefenen op de besluitvorming en daarmee ook het meest effectief stem geef aan al diegenen die net zoals ik, grote moeite houden met de huidige gedoogsteunconstructie met de PVV. Ik heb ook ervaren dat er binnen onze fractie goed naar elkaar wordt geluisterd. Bovendien is het niet zo dat alleen Kathleen en ik binnen de fractie uiting geven aan de zorgen van de 32% die op het CDA Congres tegen deze coalitie hebben gestemd. De hele fractie ziet dat, gelukkig, als zijn verantwoordelijkheid. 
Ik begrijp heel goed uw teleurstelling over wat er in de afgelopen periode binnen het CDA gebeurd is. Die teleurstelling voel ik ook. Voor sommigen van u was dat zelfs aanleiding om na vele jaren, het lidmaatschap van het CDA op te zeggen. Dat doet pijn, heel veel pijn. Echter met alleen maar terugblikken en somberen komen we niet verder. Ik zie met het aantreden van de nieuwe partijvoorzitter Ruth Peetoom een aantal positieve en hoopvolle ontwikkelingen binnen het CDA. Er wordt met het Strategisch Beraad en de Commissie Geel (uitgangspunten), hard gewerkt aan een vernieuwd, authentiek CDA verhaal met eigentijdse antwoorden op de uitdagingen van deze tijd. Op Christendemocraat.nl geven jonge enthousiaste christendemocraten prikkelende visies op de samenleving. De noodzakelijke vernieuwing zal de komende tijd vooral vanuit de partij moeten komen.
Laten we elkaar vasthouden. Ik heb destijds uw steun als zeer bemoedigend ervaren om door te gaan met mijn Tweede Kamerwerk voor het CDA. In deze tijd van crisis, verandering en onzekerheid gaat het meer dan ooit om de vraag welke kant we met de samenleving op willen? Hoe we gezamenlijk, stapje voor stapje kunnen blijven werken aan het goede (samen)leven? Juist deze tijd vraagt om christendemocratische politiek. Misschien wel meer dan ooit. 
Ik houd u graag op de hoogte van mijn activiteiten (maximaal een keer per maand). Als u echter mijn mails niet op prijs stelt, kunt u volstaan met een reply op deze mail. 
U kunt mij ook volgen via <a href="http://twitter.com/" class="normal" title="http://twitter.com/">twitter</a> en <a href="http://www.facebook.com/" class="normal" title="http://www.facebook.com/">facebook</a>. 
Met vriendelijke groet, 
Ad Koppejan 
</div>

De redactie

Gerelateerd