Mogelijk meer dan elders betekent in Nederland elke film die wordt gemaakt dat een andere film níét wordt gemaakt. Succes van een collega is derhalve zelden aanleiding tot vreugde, want dat kan zijn herkansing op korte termijn vergroten en daarmee jouw toekomstig emplooi nóg langer verdagen. Andermans flop geeft dus reden tot leedvermaak, maar ook extra zorg, want is nadelig voor het krediet van de Nederlandse film in algemene zin, bij geldschieters, critici en bioscoopbezoekers. Vijfendertig jaar geleden was de situatie niet wezenlijk anders, behalve dat er twee films per jaar werden gemaakt in plaats van twintig. Er er hoefde maar één regisseur ten val worden gebracht om ruimte te maken voor de nieuwe lichting met een diploma van de filmacademie: Bert Haanstra.

In alle eerlijkheid was ik al overtuigd van ‘Haanstra moet weg’ zonder dat ik zijn werk kende. Alleen Rembrandt, schilder van de mens had ik als scholier gezien. Die film had mijn bewondering gewekt voor de beeldend...