Filmmaker Beri Shalmashi wil best aan yoga doen, maar moet steeds aan het Midden Oosten denken. Als kind van pershmega’s zijn Koerdische verhalen het bot waar ze kwispelend als een hond omheen drentelt. ‘Strijden is abnormaal, maar onderdrukking ook.’

Voor filmmaker Beri Shalmashi was Koerdisch Nieuwjaar dit jaar een tikje anders dan anders. Normaal zegt ze tegen haar familie en andere Koerden op die dag: ‘Hopelijk vieren we Nieuwjaar volgend jaar in een vrij Koerdistan.’ Alle Koerden doen dat. Het feest valt op de eerste dag van de lente en in de Koerdische gebieden in Turkije en het Midden-Oosten houden mensen fakkeloptochten en dansen ze om een vuur, want één ding staat vast op deze dag: de aarde wordt wakker en de mensheid gaat het licht tegemoet.

Bij Shalmashi’s ouders in Almere gaat het die dag wat ingetogener toe, maar evengoed spreken ze elk jaar de bijbehorende wens uit: ‘Hopelijk… volgend jaar…’ Maar afgelopen maart had Shalmashi voor het eerst geen zin...