Nederland is een natie van koffiedrinkers. Als toegewijd theeman heeft Thijs Niemantsverdriet het regelmatig lastig.

‘Een kop thee graag.’
‘Wat voor thee?’
‘Doe maar darjeeling. En een beetje melk erbij graag.’
‘Ah. Koffiemelk?’
‘Nee, gewone melk graag.’
‘Is warme melk ook goed?’
‘Nee, gewone, koude melk.’
‘Kan ik de melk zo in het hete water gooien?’
‘Nee, liever in een kannetje erbij.’

Zo ongeveer verloopt de conversatie in een Nederlands café als je een kop thee met melk bestelt. Je kunt er twee dingen van denken. Eén: wat is dat voor een zeikerd met z’n koude melk en z’n kannetje. (Dit is de mening van de meeste barmedewerkers, al zeggen ze het niet hardop). Twee: wat genant dat je in een Nederlands café zoveel moeite moet doen voor een normale kop thee.
Ik ben de tweede opvatting toegedaan. Mijn hele leven drink ik al thee. Zwarte, met melk. ’s Ochtends bij het ontbijt. Aan het eind van de middag, rond een uur of vier. Soms na het...