**** John Currin, Cornelis van Haarlem. Conversation Piece III. Frans Hals Museum, Haarlem, t/m 8 januari 2012

De Amerikaanse schilder John Currin (1962) bezorgt me hoofdbrekens. Zijn oeuvre beslaat liederlijke onderwerpen als gedeformeerde pin-ups, Deense porno, naakte soapsterren, waterhoofden, en eh, Wedgwood, maar zijn schilderstijl is elegant en oogverblindend. Die tegenstelling – vulgaire Americana versus oud-wereldse verfijning – maakt hem ongrijpbaar op een rare, Michael Jackson-achtige manier. Ik bedoel: hoe kan zoveel talent gepaard gaan met zoveel wansmaak?

Currin is een raadselachtig kunstenaar: intelligent, zelfbewust, pervers, nerveus fetisjistisch, voortdurend kopiërend van illustere voorgangers: Cranach, Rubens, Parmigianino, Norman Rockwell – de lijst is eindeloos. Topstuk: The Women of Franklin Street uit 2009, een schilderij met het formaat (maar niet de zedelijkheid) van een Florentijns altaarstuk. Het toont drie vrouwen voor een Louis XIV-bed: twee in verre...