Film

‘Nog één trip naar Rotterdam.’ Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Onze held – een aardige jongen – moet wel. Hij wil op het rechte pad blijven, voor zijn vrouw en twee zoontjes, maar de film slaat hem al snel murw met een eerste kwartier van louter tegenslagen. Goed dan. Nog één keer alcohol smokkelen in een schip van Rotterdam naar Reykjavik – ziedaar de titel.

Reykjavik-Rotterdam zit dramatisch goed in elkaar, is spannend en wordt vlot en met humor verteld. Maar de aardigheid zit hem in die twee locaties: Reykjavik en Rotterdam. Die zie je niet vaak in de cinema. De scènes in Rotterdam ogen misschien vanwege die onwennigheid een beetje onnatuurlijk: een wilde schotenwisseling op straat lijkt op cowboytje spelen in de Maasstad en ook Victor Löws losgeslagen, grofgebekte gangster (die met zijn ‘Fucking Icelanders’ het laatste woord heeft in de trailer) is moeilijk serieus te nemen.

De rest van het verhaal, in IJsland en aan boord van het schip, overtuigt als misdaadfilm...