Stadsdichter van Antwerpen

Het ambt van stadsdichter kruipt ongelooflijk onder je huid. Mijn eerste voorganger Tom Lanoye maakt graag alles politiek. Tom is een typische tafelspringer, hij windt zich graag op. Zijn opvolger Ramsey Nasr werd ook meteen in de politieke hoek geduwd, door een column die hij schreef over de Palestijnse kwestie. Ik heb toen ik anderhalf jaar geleden aantrad meteen gezegd: als het stadsdichterschap zo gedefinieerd wordt, dan is het niets voor mij. Inmiddels weet ik: het is een politiek gevoelig ambt, of ik dat nu wil of niet. Als je blaft kom je in de krant. Als je het tussen de regels zegt, luistert niemand.

Ik had een simpel plan. In die twee jaar zou ik minstens twaalf gedichten schrijven. Over wat me raakt in de stad. Van de tolerante samenleving tot het alledaags negativisme. Verbonden door een lint gedichten over hoe het mijzelf vergaan is op mijn adressen in Antwerpen. Het eerste gedicht, ‘Nieuwstad 14’, was nog volgens dat plan: persoonlijk,...