True crime in Nederland

Je kunt aan een taal vaak zien wanneer en hoe een nieuw genre populair werd. Waarom spreken we van een detective-roman en niet van, zeg, een privéspeurdersverhaal? Geef Sherlock Holmes maar de schuld, of Philip Marlowe. Waarom wordt een politieroman ook wel policier genoemd? Denk jaren vijftig, Maigret. Politieseries op tv: nog altijd Krimi’s voor velen – sinds de jaren tachtig en Derrick.

Dat het genre waar het in dit stuk over gaat nog maar relatief kort bestaat, verraadt het feit dat er alleen een stoere Engelse naam voor bestaat. True crime. Een Nederlands equivalent is er gewoon niet. ‘Misdaadnonfictie’ had in een ander tijdperk makkelijk gekund, maar klinkt nu waarschijnlijk te saai. Vroeger beloofden stickers op boeken nog wel eens iets met ‘waargebeurd’: ‘Waargebeurd misdaadverhaal!’ Maar dat is geen benaming voor een genre, meer voor een spannend relaas dat toevallig ook nog echt heeft plaatsgevonden, als een soort bonus. Iets uit de jaren...