<div class="wpg-element paragraph">
15-11-2008 Door Piet Grijs
Woensdag was ik even in New York. Ik ging naar een telefoonwinkel. Een onwaarschijnlijk jong kereltje hielp me. Hij had een totaal nieuw model telefoon voor me, dat net die ochtend gearriveerd was en waar ik niets over gehoord had. Het is een staafje met een lengte van 2,54 centimeter (‘een inch,’ zei het jochie) dat je in je oor moet stoppen met het rubberen eind naar binnen zodat het er niet uit valt. 
Een telefoon bestaat al meer dan een eeuw uit een keel en een oor, die verbonden zijn door een stangetje met de lengte van een wang. Een wang is langer dan je vuist breed is, dus je kan het ding tegen je wang klemmen. De keel van de telefoon zit tegen je oor, het oor van de telefoon zit tegen je lippen. Je praat in het oor en je luistert naar de keel. Prachtuitvinding, maar dit kokertje is nog handiger. 
De jongeman legde uit: ‘U moet met uzelf iets afspreken dat u hardop zegt, waarop het ding in uw oor weet dat u wilt gaan opbellen. Uw naam bijvoorbeeld.’ Ik sprak: ‘Pete Grice.’
‘En daarna zegt u het nummer dat u wilt bellen, of de naam van de persoon die u wilt bellen, maar dan moet u de eerste keer wel zijn hele nummer even zeggen, want er zijn veel mensen die dezelfde naam hebben.’ Ik betaalde honderdtachtig dollar voor het kokertje en ging de straat op. Op de stoep probeerde ik mijn dochter te bellen. Maar op haar nummer hoorde ik de boodschap: ‘Ik kan niet opnemen want ik zit op school. Probeer het na vieren.’
Wie zou ik nu bellen? Ik kende in Amerika maar één persoon die een naam had die niemand anders had. En dat was ook nog iemand die vast nooit zelf de telefoon oppakte. Dus ik sprak: ‘Pete Grice’ en hoorde een klikje. Daarop sprak ik: ‘Barak Obama’ en ik hoorde zijn stem. Hij zei: ‘Hou op met die felicitaties.’ Ik zei: ‘Nee, ik wilde graag uw hoofdprobleem oplossen. Luister.
Waarom doen de banken niet meer wat ze moeten doen? Waarom gaan ze allemaal failliet omdat ze niet meer kunnen doen wat ze moeten doen? Omdat ze geen enkele andere bank meer vertrouwen. Waarom vertrouwen ze geen enkele andere bank? Omdat de bankiers zelf allemaal totaal onbetrouwbaar zijn. Ze sjoemelen met hypotheken. Ze liegen de hele dag. Ze steken miljoenen in hun eigen zak. Hun voornaamste doel is om andere banken te belazeren. Dat weten ze nu allemaal en daarom gaan ze failliet, tenzij de regering ze miljarden toeschuift. Dat moet u niet gaan doen. Wat is de fout van het Amerikaanse bankenstelsel? Dat er méér dan één bank is. 
Alsof je meer dan één president kan hebben, of meer dan één grondwet, of méér dan één geldsoort. U moet een simpele wet laten aannemen: het is verboden om een bank te beginnen. Alle bestaande banken worden kantoortjes van de Nationale Amerikaanse Bank, de NAB. Dan is het uitgesloten dat de ene bank de andere kan beduvelen.’
‘Dus ik moet doen wat Lenin in 1917 in Rusland deed?’
‘Een miljoen Russen vermoorden en de rest in werkkampen opsluiten? Nee, u hoeft alleen maar honderd bankdirecteuren te ontslaan en te verbieden dat er nieuwe banken worden opgericht. Je mag toch ook niet zomaar een ziekenhuis of een ministerie beginnen? Wie geld wil lenen of bewaren, die moet naar de NAB. Die houdt alles keurig bij, net zoals de telefoon dat doet, en de waterleiding, en het internet.’
‘Mijnheer Grice, dank voor uw advies. Ik zie net de nieuwe minister van Financiën op de stoep staan en ik zal het hem voorstellen.’
Hij legde neer. Het winkeljongetje kwam met zijn baas op mij afrennen. ‘Mijnheer, we mogen dat ding pas op 1 december gaan verkopen. Ik heb een fout gemaakt, sorry. Het nieuwe model is nog niet bekend gemaakt. Verkoop uw telefoon aan ons terug, duizend dollar en u krijgt een oud model.’
Ik zei: ‘Tweeduizend dollar,’ en dat gaven ze mij. U ziet het: ik ben geen communist. Maar ik heb wel het bankenprobleem van Amerika opgelost. 
</div>