Ik ken geen pedoseksuele gevoelens. Daar heb ik mooi mazzel mee, want seks met kinderen is verboden en strafbaar, en dat lijkt me ook terecht. Ik geloof dat er zoiets bestaat als een kinderlijke seksualiteit, maar die moeten kinderen dan maar met elkaar ontdekken, als het even kan stiekem, en niet met volwassenen, want daar is de machtsongelijkheid te groot voor.

Tegelijkertijd lukt het me niet mijn gebrek aan pedoseksuele gevoelens te zien als een morele verdienste. Ik hoef niets te overwinnen, ik kijk naar een kind en ik kan me voorstellen dat ik het hoofdje wil strelen of het wil optillen, maar seks met dat kind – het zit niet in mijn bedrading.
Zo ongeveer moet een heteroman naar een seksegenoot kijken: hij kan zo iemand aanraken, omhelzen, juist omdat er geen seks in het verschiet ligt en er geen ambivalenties worden losgewoeld. Voor mij als homoseksuele man is dat exotisch en bijna onvoorstelbaar: het is toch duidelijk dat dit goed-gevormde, mannelijke lichaam seks...