Tot een paar jaar geleden bracht Cor van Wensveen door het hele land kunstarmen en -benen rond. In zijn bestelauto bezorgde hij ze vooral ’s avonds en ’s nachts. Laboratoria, ziekenhuizen en revalidatiecentra wilden er ’s ochtends vroeg mee aan de slag. Het was fijn werk en toen het bedrijf waar hij in dienst was failliet ging, besloot hij voor zichzelf te beginnen. Samen met een collega richtte hij een bedrijfje op. Ze hadden grote opdrachtgevers in Duitsland, België en Frankrijk. ‘Het was een mooie tijd en we hadden een goed inkomen.’

Aan die voorspoed kwam een eind toen bleek dat de boeken niet op orde waren. Van Wensveen had sterk de indruk dat hij door zijn compagnon belazerd werd, maar voor hij dat vermoeden kon bewijzen, werd hij getroffen door een herseninfarct.
Toen we hem veertien jaar geleden spraken voor een verhaal over Almere Haven, werkte hij nog als ober in de plaatselijke pizzeria. Hij was gelukkig met zijn vrouw en drie kinderen, van wie de jongste toen...