De Tweede Kaukasusoorlog

Toen Sjamil Zaidov (22) het bos in trok, de bergen in, om zich aan te sluiten bij de opstandelingen, legde hij een afscheidsbrief onder het hoofdkussen van zijn moeder. ‘Ik ga het bos in. Ik sluit me aan bij de broeders moedjahedien. Geef me niet aan als vermist, dan krijgen jullie onnodige problemen. Ik kan niet naar beneden komen. Ik verzoek jullie om [mijn zus] Nargizje niet te hinderen in haar gebeden.’

Sjamil was een onopvallende jongen. Hij was goed in judo, zoals zoveel Kaukasiërs goed zijn in krachtsporten. Zijn ouders zijn redelijk welvarende middenstanders. In hun nieuw ingerichte huis in Derbent, Dagestan, laten ze foto’s zien waarop hun oudste zoon trots zijn kampioensbeker toont. Tussen zijn vrienden op de foto’s bevinden zich politiemensen en militairen.

Sjamil kwam nooit meer terug. Hij werd onderschept door gewapende politie-eenheden en met acht medestrijders ter plekke gedood. Dat Sjamil zich had aangesloten bij de bandieten maakte...