Om de macht

Ik had een paar uur te verspillen voor de ferry naar Nederland vertrok en besloot met de kinderen naar Walton-on-the-Naze te rijden. Zo droevig hebben ze de badplaatsjes alleen nog in Engeland. De verschraalde bierlucht komt je al van ver tegemoet. De pier waar alle vertier zich afspeelt, is half vergaan, de dames achter de kassa’s bij de attracties hebben lang geleden hun laatste kleurspoeling gehad. Toen de kids uit de botsautootjes kwamen, wezen ze met verbazing terug: ‘Pappa, pappa. Heb je die gekke man gezien?’ Ja, die had ik gezien. Hij was rond de zestig en van het groezelige type dat je direct doet beseffen waarom ouders in deze contreien tegenwoordig hun kroost geen seconde meer uit het oog laten. Zijn witte benen toonden onder een te korte broek. Hij reed slome rondjes langs de randen, enkel als een tegenligger dat noodzakelijk maakte week hij even van zijn koers af. Met zijn ene hand aan het stuur wees hij met de andere bij voortduring afhoudend naar...