De afgelopen maanden ben ik ontdekt als babyboombasher. Wil je een pittige quote over die grote generatie, bel dan Vos. Altijd leuk voor een relletje. Het maakt niet eens uit wat ik zeg, eindelijk eens iemand die het durft op te nemen tegen die generatie. Dat vinden veertigers leuk, want die hebben altijd hun hoofd gestoten tegen het plafond van leidinggevende babyboomers. Wat ik zeg over de babyboomgeneratie is dat we moeten voorkomen dat te veel mensen uit deze generatie, in de kracht van hun leven, vervroegd met pensioen gaan. Dat is namelijk niet goed voor de betaalbaarheid van onze verzorgingsstaat.
Maar dat is al te genuanceerd. Het verschil tussen de AOW, een aanvullend pensioen en een prepensioen is al moeilijk. Laatst had ik een redacteur van een tv-programma aan de lijn die het verschil tussen AOW en aanvullend pensioen niet snapte. En al helemaal niet wist dat er zoiets als vroegpensioen bestond. De arme schat, dat laatste kon hij ook niet begrijpen, want daar zal hij toch nooit recht op hebben, als veertiger. Ik ben er ook een voorstander van dat je alleen van die dingen kennis neemt die je nodig hebt. Maar waarover je niets weet, moet je zwijgen.
Dus krijg ik veel mails van boze babyboomers die vinden dat ik moet zwijgen over hun pensioen, vroegpensioen en arbeidzame leven. Als ik niet weet dat zij vanaf hun vijftiende hebben gewerkt, dan moet ik zwijgen. Ze hebben een punt. Dat weet ik ook niet van elke individuele babyboomer. Wel weet ik dat ongeveer zeventig procent van de mensen geboren in de eerste jaren na 1945 niet heeft kunnen studeren. Ze zijn na de middelbare school, tussen hun vijftiende en twintigste, gaan werken. Ze hebben geen vrijstaand huis, geen tweede huis, geen boot of dubbel modaal aanvullend pensioen. Bovendien zijn ze op. Vanaf je vijftiende of twintigste verpleegster, stratenmaker, verkoopster of fabrieksarbeider zijn, is geen kattenpis. Deze mensen gun ik van harte een vroegere pensionering. Genoeg gedaan en dan nu eindelijk tijd voor de dingen die de fortuinlijker leeftijdgenoten wel in hun jonge jaren hebben kunnen doen. Studeren, lezen, fietsen, het Maagdenhuis bezoeken of desnoods op de Dam slapen. Dat gun ik overigens ook de verpleegster die nú twintig is en sinds haar achttiende in een leer-werktraject zit.
Waar ik wél tegen ben, is als mensen er al na dertig jaar werken ‘uit’ gaan. Een heerlijk lange studententijd gehad met drie keer kinderbijslag, een fijne kantoorbaan in de diensteneconomie, veel ervaring opgedaan, wijzer geworden, en dan op je zevenenvijftigste met een grote zak geld met pensioen gaan. Om plaats te maken voor de jongere garde. Welke jongere garde? Babyboomers kregen immers minder kinderen dan hun ouders, dankzij de pil. En hoezo betekent het zeven­envijftigste levensjaar dat je niets nuttigs meer kunt doen? Zeker de babyboomers zijn jong gebleven, ze surfen in spijkerbroek en cowboylaarzen over het internet en de zee.
Als ik dan nog even door mag bashen, dan stamp ik verder op het kabinet-Balkenende en de sociale partners, die de afgelopen jaren regelingen hebben verzonnen waardoor kwieke vijftigers en zestigers de laan uit werden gestuurd. Het kabinet-Balkenende maakte het al helemaal bont door eerst de vakbonden op de kast te jagen met abrupte afschaffing van de fiscale voordelen voor vroege pensionering, om vervolgens de Remkes-regeling in te voeren, waarmee oudere ambtenaren en docenten, op kosten van de belastingbetaler, ver voor hun vijfenzestigste met pensioen worden gestuurd. En dan pronkt het kabinet parmantig met een daling van het aantal ambtenaren. Onzin.
Oudere werknemers met vroegpensioen sturen, is leeftijdsdiscriminatie. Werknemers er uit gooien met een royale bonus, simpelweg omdat ze niet meer voldoen aan het profiel van de wervende personeelsadvertenties, is een teken van slecht personeelsbeleid. Lang leve de babyboomers. En hopelijk willen ze ook wat langer werken dan het kabinet voor ze had bedacht.

Babyboombashing