Maxime Verhagen zou onze kernwapentaak in de aanbieding kunnen doen. Of misschien kunnen we die taak wel royaal weggeven aan Israël. Dan slaan wij twee vliegen in één klap.

LANGZAAMAAN WORDT ER WEER over kernwapens gesproken. Om raadselachtige redenen heeft de politiek ze een jaar of twintig laten liggen. Oudere lezers herinneren zich nog massademonstraties op het Malie­veld of het Museumplein en deden hun boodschappen in linnen tasjes waarop de leus ‘Help de Kernwapens de Wereld uit!’ stond gezeefdrukt. Wethouder Hekking en de burgemeester van Juinen verklaarden zich na nachtelijke vergaderingen tot ‘kernwapenvrije gemeente’.

Toen werd het stil, namen terrorisme en vredesmissies het debat over, en begonnen we te denken dat we er wel ongeveer vanaf waren. Wie er iets langer over nadacht, wist wel dat die roes aangenaam, maar onterecht was. Landen als India en Pakistan deden kernproeven, Irak en Libië bleken er in het geheim aan gewerkt te hebben, Noord-Korea meldde...