<div class="wpg-element paragraph">
<p>Er was een tijd dat het voor werknemers goed toeven was in de publieke sector: een keurig salaris, een vast contract en fijne secundaire arbeidsvoorwaarden. Misschien kon je meer verdienen op de ‘private markt’, maar daar ging het dan ook ruig aan toe, met flexibele beloning, tijdelijke contracten en voorwaarden die je zelf moest uitonderhandelen. </p>
</p></div>
<div class="figure--right">
<figure id="post-13485 media-13485" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2015/02/c9d6a4c6-e2e6-40bf-907e-ae0f1b1c3cb4_vn-publieke-omroep-flex-even-geduld_preview-kopie.jpg" alt="Illustratie: Bas van der Schot" /><figcaption>Illustratie: Bas van der Schot</figcaption></figure>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Hoe anders is dat nu. Publiek gefinancierde instellingen hebben de markt rechts ingehaald. Universiteiten, hogescholen, zorginstellingen en omroepen, die hun eigen financiering steeds onzekerder zagen worden, houden nu hun werknemers aan het lijntje met rommelig aan elkaar geknoopte series flexcontracten waar private partijen zich voor zouden schamen. ‘Linnenbanken’ hebben we dat hier vorig jaar genoemd, naar wetenschapper André Linnenbank die 25 jaar voor het AMC werkte, op tijdelijke contractjes. Al blijven ze gefinancierd met uw en mijn belastinggeld, veel publieke instellingen zijn geïnvolueerd tot werkgevers van het laagste allooi. </p>
<p>Ook de publieke omroep linnenbankt erop los. De omroepen werken volop met flexkrachten. Televisie en radio zijn, net als de horeca of de landbouw, ingesteld op seizoensarbeid. Zo kan Hilversum negenmaandscontracten afsluiten, waarbij werknemers elk jaar tijdens de ‘zomerstop’ drie maanden naar huis worden gestuurd. Mensen kunnen zo jaren voor hetzelfde programma werken met steeds weer een tijdelijk contract. Dat betekent veelal: onzekerheid, een gebrekkige pensioenopbouw en geen hypotheek. Journalistenvakbond NVJ en creatievenbond FNV Kiem vechten hier al jaren tegen. Terecht, zowel economisch als inhoudelijk. Het is immers lastig om creatief of – journalistiek – kritisch en onafhankelijk te zijn als je eigen positie voortdurend op de tocht staat. Maar tevergeefs.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
<p>De omroep zal doen wat iedereen doet bij onzekere financiering: weg met de vaste contracten.</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Lodewijk Asscher bracht hoop. Asscher is minister voor een partij die ‘Goed Werk’ in het vaandel draagt en moet dus niets hebben van de ‘doorgeschoten flexibilisering’. Daarom kwam Asscher met de Wet werk en zekerheid. Doel van deze nieuwe ‘flexwet’ is de flexibilisering terugdringen. Werknemers moeten straks na twee jaar een vast contract krijgen in plaats van na drie jaar. En waar je er nu drie maanden tussenuit moet om een nieuw contract te kunnen krijgen, daar wordt die verplichte pauze op 1 juli verlengd tot een halfjaar. Asscher hoopt dat wanneer deze regels van kracht worden, werkgevers hun mensen <span class="Cursief">sneller</span> een vast contract gaan geven. Zou het?</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Terug naar Hilversum. Daar mogen de negenmaandscontracten straks niet meer. Mensen die tijdelijk voor een publiek programma hebben gewerkt, moeten voortaan zes maanden eruit voordat ze weer voor de publieke omroep aan de slag kunnen. </p>
<p>Dat er in Hilversum meer vaste contracten getekend gaan worden, kan Asscher wel vergeten: zijn collega Sander Dekker gaat de Mediawet aanpassen. Dit betekent dat de omroepen, die al hard moeten bezuinigen, de garantie op de helft van hun budget kwijtraken. Onzekerheid troef. </p>
<p>Wie zich even verplaatst in het werkgeversperspectief van de omroepbazen, snapt dat zij de komende jaren geen vaste contracten gaan tekenen. Integendeel. De publieke omroep gaat doen wat organisaties doen waarbij de financiering onzekerder wordt: die proberen van de vaste contracten af te komen. Zo zal een snel groeiende groep flexwerkers ontstaan. Mensen die steeds maximaal twee jaar voor de publieke omroep werken en er dan weer zes maanden uit gaan. </p>
<p>Den Haag heeft Hilversum klemgereden tussen de nieuwe flexwet en de nieuwe Mediawet. Wat dat ook moge opleveren, ‘goed werk’ is het niet. Hoe noem je beleid waarmee je het tegenovergestelde bereikt van wat je beoogt? Contra-effectief beleid. Het is jammer voor Asscher en ronduit pijnlijk voor Hilversum, maar de flexwet wordt daar een schoolvoorbeeld van. </p>
</p></div>


Asschers’ nieuwe flexwet is contra-effectief