Waarom praktisch idealisme misschien wél helpt

De armoedebestrijding in de derde wereld is op een grote mislukking uitgelopen, stelt Anil Ramdas. De grote en kleine plannen waarmee het schuldbewuste Westen – Ramdas incluis – de heilige verdrukten probeerde te helpen, stootten op het welbegrepen eigenbelang van de arme, op corruptie dus. Wat nu? Nog meer vrije markt en democratie, of maar wat proberen en kijken wat het oplevert?

‘Make poverty history.’ Het klinkt hip, maar dertig jaar geleden dachten we ook al dat het kon. Het getuigde van overmoed, misschien, maar die had een oorzaak: het was in het Westen toch ook gelukt? Bedelaars en zwervers, krotbewoners, zieken, werklozen, criminelen en andere kanslozen waren toch keurig ondergebracht in het mooie arrangement dat wij de Verzorgingsstaat noemden? Zo moeilijk kon het dus niet zijn om te komen tot een ‘wereldverzorgingsstaat’, zoals Abram de Swaan ooit droomde (in de Den Uyl-lezing, 1989).

Er waren grofweg twee...