Veel vrienden hoor ik klagen over een gevoel van verwarring: de economische crisis is omnipotent in de media, elke dag met nog weer slechter nieuws, maar zelf merken ze er op dit moment maar weinig van. Ze moeten zich dus opmaken voor een aangekondigde catastrofe, die ze voorlopig nog niet aan den lijve ondervinden.

Hier heb ik nu eens geen last van. Door de bankpasfraude die me trof, werd de geld- en bestedingscrisis acuut en hoefde ik me niet in te leven in een ramp die me mogelijkerwijs zou kunnen treffen. Ik keek naar mijn banksaldi (nul, nul, nul, min vijfhonderd euro) en wist wat mij te doen stond. Nauwelijks geld uitgeven en zo veel mogelijk geld verdienen.

Ik moest dus mijn kieskeurigheid afschaffen, en wel op twee terreinen. Al het betaalde werk dat ik kon krijgen, moest ik aannemen, ook als dat een ingewikkelde dagtrip naar Ermelo behelsde, met metro, trein, bus en treintaxi, en al mijn uitgaven moesten drastisch naar beneden. Ik kwam uit op een besteedbaar bedrag van...