Poëzie
Pim te Bokkel (1983) is een van onze jongste dichters. Aanstormend misschien niet, daarvoor is-ie te filosofisch, maar met een nominatie voor de Buddingh&#8217;-prijs voor zijn debuutbundel Wie trekt de regen aan doet hij mee.
In De dingen de dingen de dans en de dingen stort hij zich op een van de materialistische credo&#8217;s van Pessoa, in zijn hoedanigheid van Alberto Caeiro: &#8216;Alles is omschreven, alles is omlijnd, alles is dingen.&#8217;
In die geest bedicht Te Bokkel zaken als een fruitschaal met vliegje, een spinnenweb, een wasknijper, een reiger op een paal, een vrieskist, een tandenborstel. Aan het arsenaal onderwerpen zie je al dat het niet louter stoffelijke zaken betreft, ook mensen en dieren kunnen dingen zijn.
Te Bokkels gedichten, tamelijk minimalistisch van toon, lijken soms op stillevens met een snufje strekking:
Pit
Binnen
in het hersenhout
verwacht de kleine boom
zijn nectarines aangeraakt
door de jaren ver-
tellende zon
Te Bokkel doet zijn best de door hem bedichte verschijnselen niet te zeer met zijn eigen blik te besmetten en dat kost zo te zien al moeite genoeg. Zo is een fles geen geest/ die deze fles bevat// geen etiket/ dat deze fles omvat. Wat overblijft, is een fles, niet meer en niet minder. En in &#8216;Cirkelzaag&#8217; wordt een steen doorgezaagd en het zagen baart een nieuwe buitenkant, oftewel: je komt nooit ergens echt binnen.
Ik vraag me intussen wel af wat de meerwaarde van deze tot hun kern gestripte zaken nog is. Volgens de flaptekst moeten we er grote thema&#8217;s als verlangen, hebzucht, vrijheid en gezelligheid in teruglezen, maar ik zie het niet zo. Eigenlijk vind ik de kracht van deze gedichten juist dat ze niet meer bieden dan ze zeggen, geen symboliek, geen metafysische boodschap, geen psychologie. Of zoals het dat ouwe, van Rilke geleende, Apollobeeld in &#8216;Apollotorso&#8217; vergaat: het weet verdomd niet of het in het tuincentrum staat, of ergens in een huis en hoeveel afgietsels er van zijn gemaakt.
Dat is het frappante aan dingen, ze denken niet, ze stellen geen vragen. Ik krijg de indruk dat Te Bokkel zelf ook wel zo zou willen zijn, een ding, een steen die niet stottert en streeft. Lukt natuurlijk niet, in plaats daarvan dicht hij.
Pim te Bokkel
De dingen de dingen de dans en de dingen
Nieuw Amsterdam
64 p., € 14,90