Essay / De erfenis van een fenomeen

Anne Frank kwam er bij ons thuis niet in. Haar dagboek kochten we niet, haar achterhuis lieten we links liggen: dat was iets voor toeristen. Ondertus­sen ontwikkelde zij zich tot ‘fenomeen’, zoals David Barnouw haar noemt in zijn recent verschenen boek Het fenomeen Anne Frank. Het Achterhuis van Anne Frank werd bewerkt voor film, toneel, musical. Anne stond met Joseph Goebbels op het podium, haar boek werd verstript en haar kastanjeboom sneuvelde. Ze werd opgenomen in de nationale Canon en eindigde ver achter Pim Fortuyn maar nog net voor Rembrandt als achtste bij de verkiezing van de Grootste Nederlander – al was ze bijna geschrapt als niet-Nederlands. En D66’er Thom de Graaf citeerde haar om te waarschuwen tegen het Fortuynistische gevaar. Ze dook ook op bij collega-schrijvers: eerst in The Ghost Writer van Philip Roth en recent in het werk van twee jongere Joods-Amerikaanse auteurs: Shalom Auslander en Nathan Englander. In het boek van de...