De angst van Arnon Grunberg

Michela heb ik voor het eerst in de winter van 2005 in New York ontmoet. Ze was begin twintig, ze speelde viool en ze leidde, zoals dat heet, een ongeregeld leven. Ongeregelder dan dat van mij in elk geval. Ze was Italiaans-Amerikaans, haar grootouders waren eerste generatie Amerikanen. Haar ouders spraken nog Italiaans, Michela niet meer. Ik ben volgens mij kortstondig verliefd op haar geweest, het is moeilijk dat na zoveel jaar met zekerheid te zeggen. Ik had haar uitgenodigd om met mij mee te gaan naar Namibië, waar ik in het vroege voorjaar van 2005 naartoe zou reizen om onderzoek te doen voor mijn roman Tirza. Ze moest toestemming vragen aan haar ouders, maar het leek haar wel wat, Afrika, ze was er nog nooit geweest. Vlak voor mijn vertrek had ik een lunchafspraak met haar in het Italiaanse restaurant San Domenico op Central Park South, waar ik toen geregeld kwam. Ze kwam niet opdagen, ik belde haar een paar keer, maar kreeg haar voicemail. Daarna...