Essay / Liefdespoëzie
Je hoort vaak beweren, niet in de laatste plaats door dichters zelf, dat poëzie geen maatschappelijk nut heeft; het is misschien wel haar grootste verdienste en attractie nergens toe bij te dragen. Dat nutteloze kan natuurlijk nooit slaan op het liefdesgedicht dat je op Valentijnsdag schrijft. Daarmee probeer je immers iemand te versieren of althans je gevoelens duidelijk te maken. De troubadours deden het en de Europese oerdichters Dante en Petrarca, en ook de literatuur uit die andere grote oude cultuur, de Arabische, wordt voor een belangrijk deel opgestookt aan liefdesgedichten. Ons oudste gedicht ‘Hebban olla vogala’ is een liefdeslied en zelfs een hoge geest als Goethe spendeerde bijvoorbeeld zijn West-östlicher Diwan en de Marienbader Elegie aan liefjes.
Maar voor wie schrijf je zo’n liefdesgedicht eigenlijk? Is het slechts bedoeld voor de aanbedene of wil je er de hele wereld mee raken? Het eerste is een riskante zaak: stel je de...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.