Wat een doorsnee Nederlandse verjaardag ons vertelt over de scheve verhouding tussen man en vrouw.

Fransen zijn erg bedreven in het begroeten van kennissen. ‘Salut!’, zeggen ze monter, waarna ze een hand op je schouder leggen en je razendsnel op elke wang een kus geven. Het is een gedisciplineerd en efficiënt proces, waar niemand zich aan kan onttrekken. Ook mijn vriendje, die Brits en dus een beetje ongemakkelijk is, wordt door Franse bekenden onverbiddelijk van ferme klapzoenen voorzien, in een borstelige botsing van baarden (‘he pecked my cheeks like a violent chicken’, merkte hij een keer op na zo’n Franse begroeting).

In Nederland gaat het er anders aan toe. We worden al jaren geplaagd door de drieklapszoen, de ongemakkelijke begroetingsdans die zich op mysterieuze wijze in onze etiquette heeft genesteld en sindsdien elke familiebijeenkomst tot een limbo van eindeloze smakgeluidjes en sociale ongemakkelijkheid maakt. Bovendien zijn de regels voor dat zoenen niet...