<div class="summary">
Hymne aan en naar Lucebert
op stralend hogepriesterlijke toon 
 fiolen en retorten uitstortend over 
 o het gansche aardrijk en haar arme blaren 
 en het blèren 
 als de grote eendenpas weer eens stagneerde 
 en 
 het opgezwollen geweten 
 het filigrein filisterdom 
 het groezelige christendom 
 het monolithische ministerdom 
 opspeelde in het luxe vrijheidsbad
hij voer in de mensen de schrikgrage dieren 
 de bloedjassen en de bedeesde jongeling 
 kwam iedereen maar naar zijn voorlaatste oordeel 
 daar was het toet toet uitverkoop 
 voor wie de weg wist en wie niet 
 daar staakten makkers het oude stukmaken 
 werden weer nieuw en zongen: 
 samen kennen wij de muzelman de muzelman 
 de muzelman die woont in nieuw-west
hij leek te ontoegankelijk voor veel benul 
 maar nu het zacht gelispel en geleuter 
 passim verstaanbaarheid bevordert 
 en de koudwatervrees weer breed 
 door hollands palingpolders stroomt 
 waar het zucht van wijs begeren 
 van zoekende boeren en grondige graaiers 
 waar men de oren spitst 
 als er iets matigs opklinkt uit 
 het ongecensureerde modebeeld
</div>
o mestblije lucht en dankbare stank 
 van zijn verzen ik ontbeer dat 
 ik honger naar zijn grote dikke niet-van dale 
 waarvoor men genezing zocht 
 bij de poëtische panfluiters 
 en de afschuwelijke horlepiep 
 te Nederland Europa wereld heelal.
<div class="info-box">
Hogepriesterlijke toon 
Lucebert (1924-1994) was een van de belangrijkste dichters/kunstenaars van de twintigste eeuw. Hij was voorman van de experimentele dichtersgroep de Vijftigers. Zijn onconventionele gedichten weer-spiegelen zijn overtuiging dat de poëzie na de oorlog niet op de oude voet kon doorgaan.
</div>

Gerelateerd