Profiel Cees Nooteboom

Ergens in het grensgebied – ook al bestaan de grenzen van vroeger niet meer – gebeurde het. Toen het besef onbewust daagde: we verlaten Nederland en betreden nu Duits grondgebied. Opeens had hij hem, de autoritaire toon. Dat was wel even wennen: tijdens die treinreis van Amsterdam naar Bochum had ik de onlangs vijfenzeventig geworden Cees Nooteboom juist van zijn milde, goedmoedige kant leren kennen.

En nu dan die autoritaire toon – niet in informeel gezelschap, zeker niet bij zijn vrienden. Die toon zou hem vergezellen door Duitsland en kwam op scherp te staan tijdens de laatste etappe van het traject naar Bochum, op die zaterdagnamiddag de zevenentwintigste september jongstleden, die we noodgedwongen staande doorbrachten in een vertraagd, overbevolkt boemeltreintje. Geen krimp geeft hij, Nooteboom, ofschoon het geen pretje is in zo’n tussenhalletje aangeplakt te staan tegen narrige forensen en voetbalsupporters die al flink in de stemming zijn, bier en...