Wie is de baas over wie: hij die veel geld heeft uitgeleend of hij die juist zwaar in het krijt staat? Over die vraag breken onderzoekers van de internationale politiek zich al sinds mensenheugenis het hoofd. Natuurlijk heeft de crediteur een betere uitgangspositie omdat hij de eisende partij is, maar in de praktijk heeft hij daar vaak weinig aan. De kale kip enzovoort. De paradox is dat de machtsrelatie soms omkeert. De schuldeiser heeft er zo veel belang bij dat de debiteur niet failliet gaat, dat deze laatste feitelijk de dienst uitmaakt. En de schuldeiser zelfs tot wanhoop kan drijven. De adembenemende vraag is waar dat omkeerpunt ligt, en hoe beide partijen er in die situatie nog het beste van maken.