Mijn lichaam schiet naar voren. Nanda, onze buschauffeur, is op de rem gaan staan. Het tafeltje tussen onze stoelen snijdt in mijn maag. ‘Er moet een file zijn’, is mijn eerste gedachte. Ik kijk door het gangpad naar de weg. Een wit bestelbusje snijdt ons af. Andere auto’s schieten voorbij en trappen vlak voor ons hard op rem. Plotseling is de A7 geblokkeerd. Uit het niets zijn er tientallen auto’s tevoorschijn gekomen die de weg versperren. We komen schokkend tot stilstand. 

Mitchell Esajas, een van de actievoerders en voorzitter van New Urban Collective, pakt de microfoon. Hij zegt dat we rustig moeten blijven. Mijn handen trillen, ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Ik durf niet meer naar buiten te kijken. Ik ben geen geharde demonstrant, ik ken geen echt verzet, dit is de eerste keer dat ik demonstreer tegen Zwarte Piet. Een jaar geleden had ik dit nog niet gedaan, maar dit jaar wilde ik mee om niet langer bij het zwijgende midden te horen. Ik ontmoette Jerry Afriyie,...