Film

‘We hebben het al twintig jaar over het maken van een moderne versie van de klassieke cinema waarvan we allebei houden. Een zinnelijke cinema.’ Zo introduceert actrice Tilda Swinton de prachtige film Io sono l’amore (‘ik ben de liefde’), die zij samen met regisseur Luca Guadagnino ontwikkelde. Het sleutelwoord is ‘zinnelijk’. Want hoewel woorden en dialogen een rol spelen, wordt de transformatie van hoofdpersoon Emma (Swinton), die gegrepen wordt door de liefde, vooral sensueel verbeeld: door kleding, haarstijl, ruimte, natuur en muziek – en zelfs door voedsel.

‘Zinnelijk’ is ook het interview: met drie andere journalisten zitten we op het filmfestival van Berlijn schouder aan schouder, bijna met de knieën tegen elkaar. Een tafel is er niet. Als filmster is Tilda Swinton letterlijk aanraakbaar.

Omdat het leven van haar Emma zich afspeelt in de Italiaanse upper class, met alle weldadige luxe en verstikkende omgangsvormen, doet Io sono l’amore onvermijdelijk denken aan Luchino...