Schort je oordeel op! Het zou les één uit het handboek voor de boekbespreker kunnen zijn. In zijn brief ‘Aan een vakbroeder om hem te troosten’ schreef dichter Jan Greshoff in 1937: ‘De criticus naar mijn hart gaat er zonder wapens en zonder wapenrusting d.w.z. zonder zekerheden op af. Hij hangt zelfs zijn huid aan den kapstok. Hij geeft zich over, hij laat het boek op zich inwerken. En als actie en reactie voltrokken zijn, constateert hij de ravages, welke de schrijver in hem heeft aangericht.’ Een eigen versie van dit aloude advies gaf Herman Franke, kort nadat zijn roman Wolfstonen door enkelen, onder wie ondergetekende, vrij kritisch was besproken: ‘Ik zou willen dat het tastende bespreken, het aarzelende wikken en wegen weer wat meer in de mode kwamen. Liever dat, dan het jezelf als recensent willen profileren met stevige autoritaire oordelen, om niet te zeggen executies of heiligverklaringen.’

Tasten en zoeken in plaats van analyseren en oordelen. Overgave in...