Het tragische van het kopen van bloemen is dat je weet dat je de dood in huis haalt. Binnen een week is dat stralende boeket verdord en sta je de restanten in een afvalbak te proppen. Het aftuigen van een boeket, het afleggen van bloemen… het went niet, maar het weerhoudt je er toch ook niet van een volgende keer weer met zo’n arm vol stervend moois binnen te komen. Kerstbomen zijn nog erger: zó ben je nog iemand die op tijd een boom in huis heeft gehaald, en zo ben je de slons die nog steeds die boom heeft staan.

Dus kerstbomen, daar doe ik niet meer aan. Dat klinkt veel stoerder dan het is, omdat ik natuurlijk geen consequent beleid voer in deze vergankelijkheidskwesties. Eigenlijk zou ik moeten afzien van vrienden en geliefden, want ook die worden ziek, verhuizen naar Bolivia of nemen nog drastischer afscheid. Voor alle zekerheid zou je een vacuüm leven moeten leiden, zodat je redelijk onbeschadigd en emotioneel ongeschonden in je kist terecht komt.

Het afscheid van het...