Antropologie van het fotoalbum
Voor de komst van Flickr, Photobucket, Picasa, MobileMe, Facebook, Instagram en Fotki was er het fotoalbum. Een visuele schatkamer vol inkijkjes, persoonlijke herinneringen en verhalen die vaak een speciaal plekje in huis kreeg toebedeeld. Het fotoalbum had geen Likes- of Share-mogelijkheid en rondmailen was al helemaal onmogelijk. Je moest het uit de kast halen, op schoot nemen en doorbladeren. Kijken was een fysieke ervaring: je beleefde zo’n zorgvuldig samengestelde rijkdom van schitterende beelden en saaie plaatjes.
Veel fotoalbums bevatten voornamelijk ‘gezinspropaganda’, zoals de Britse fotograaf Martin Parr de geposeerde schijnheiligheid van veel afbeeldingen omschrijft: een net iets te perfect verbeeld leven met louter gelukkige mensen. Alleen leuke herinneringen, gelach en zonneschijn; een eindeloze zee van positivisme, vrij van jaloezie, haat, verveling of verdriet. Terwijl ook deze negatieve emoties ons zo menselijk maken. Maar. Door...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.