Antropologie van het fotoalbum

Voor de komst van Flickr, Photo­bucket, Picasa, MobileMe, Face­book, Instagram en Fotki was er het fotoalbum. Een visuele schatkamer vol inkijkjes, persoonlijke herinneringen en verhalen die vaak een speciaal plekje in huis kreeg toebedeeld. Het fotoalbum had geen Likes- of Share-mogelijkheid en rondmailen was al helemaal onmogelijk. Je moest het uit de kast halen, op schoot nemen en doorbladeren. Kijken was een fysieke ervaring: je beleefde zo’n zorgvuldig samengestelde rijkdom van schitterende beelden en saaie plaatjes.

Veel fotoalbums bevatten voornamelijk ‘gezinspropaganda’, zoals de Britse fotograaf Martin Parr de geposeerde schijnheiligheid van veel afbeeldingen omschrijft: een net iets te perfect verbeeld leven met louter gelukkige mensen. Alleen leuke herinneringen, gelach en zonneschijn; een eindeloze zee van positivisme, vrij van jaloezie, haat, verveling of verdriet. Terwijl ook deze negatieve emoties ons zo menselijk maken. Maar. Door...