Media
Eerlijk gezegd was ik bij de introductie niet meteen enthousiast. Zou Publeaks werkelijk aanslaan? Mij leek het kras dat er brede behoefte zou bestaan aan een site waarop klokkenluiders anoniem documenten kunnen deponeren opdat journalisten van aangesloten media misstanden kunnen onthullen. En ik was niet de enige. Van links tot rechts klonken er twijfels over bedoeling en nut.
Zo waren er de luitjes van Duurzaamnieuws.nl. Daar verdachten ze de pers ervan ‘een eigen loket in het leven te roepen om maar zoveel mogelijk sensationele informatie rechtstreeks op het bureau te laten belanden, allemaal in het belang van kijk- en verkoopcijfers’. Kun je daar nog om giechelen, ook serieuze onderzoeksjournalisten van bijvoorbeeld het radioprogramma Argos voelden er niets voor. Lekken via de digitale snelweg zou in hun ogen te riskant zijn, het aantal deelnemende media was daarbij ‘veel te groot en veel te breed’. En dan was er nog de kritiek van Arendo Joustra, hoofdredacteur van Elsevier. Klokkenluiders, zei hij op Radio 1, weten heus zelf wel de weg te vinden naar de pers. Die hebben zo’n site helemaal niet nodig.
Mijn eigen scepsis kwam daar nog het dichtst bij in de buurt. Bovendien vond ik de woorden die Teun Gautier bij de lancering gebruikte nogal dik. Dit bestuurslid van Publeaks sprak over de overheid die ‘ons niet meer vertrouwt’, ‘onvoldoende te controleren en bij te sturen is’, en daarom ‘beteugeld’ dient te worden. Een en ander lijkt me meer de adequate beschrijving van een politiestaat dan van de sukkelige democratie waarin ik elke morgen wakker word.
Maar ik ben om. De twee scoops die tot nu toe dankzij Publeaks naar buiten kwamen, beide via de Volkskrant, hebben me moeiteloos overtuigd. Ik had althans de onthulling over de grootverdienende interimmer bij zorginstelling Humanitas niet graag gemist. Die van vorige week, over financieel onbenul Henk Krol, al helemaal niet.
Op zijn weblog beschrijft Volkskrant-journalist Jeroen Trommelen hoe de onthulling tot stand kwam: eerst leek de tip niks, toen ging hij er ‘tussen de bedrijven door’ toch achteraan en vond uiteindelijk bronnen die de pensioenfraude bevestigden. Met als gevolg dat Henk Krol aftrad nog vóór de krant op de mat lag.
Volkomen terecht, natuurlijk. Pijnlijker bevestiging van ’s mans incompetentie was immers nauwelijks denkbaar – en dan uitgerekend in de materie waarin zijn partij beweert kenner te zijn. Dat hijzelf aanvankelijk geen beter verweer wist te bedenken dan wijzen op ‘mijn vijanden’ vond ik zo mogelijk nog pijnlijker.
Al met al was mijn scepsis over Publeaks dus nergens voor nodig. Ik ga een toontje lager zingen. En als na de volgende scoop blijkt dat die overheid van ons inderdaad is uitgegroeid tot een nauwelijks te beteugelen monster ga ik op zoek naar een ander wereldbeeld.
Nee
elma.drayer@vn.nl

Gerelateerd