<div class="lead">Een participatiesamenleving?  Lodewijk Asscher en Jetta Klijnsma timmeren aan een afvallersmaatschappij.</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>De droom van kabinet en koning mag de participatiesamenleving heten, het Nederland dat ze regeren ontwikkelt zich in rap tempo tot een afvallersmaatschappij.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Kijk maar naar de jongste cijfers. De werkloosheid is met ruim 670.000 werkzoekende in absolute getallen hoger dan ooit. In totaal doen bijna 4 miljoen mensen tussen de 15 en 67 jaar niet mee op de arbeidsmarkt. Dat is ruim eenderde van de potentiële arbeidsbevolking. Werkloosheid heeft een prijs. Afgelopen jaar kreeg Nederland er 152.000 armen bij. 1,2 miljoen landgenoten leven nu in relatieve armoede. </p>
<p>Leuker kan ik het niet maken. Deze verharding van de maatschappelijke afvalrace had ik niet in gedachten toen we hier een jaar geleden 2013 uitriepen tot ‘het jaar van de achterblijvers’. Dat was oproep voor een ‘actieplan achterblijvers’. Want, zo dacht ik wellicht ook wat te dromerig: er moet wat gebeuren aan het enorme gebrek aan participatie. Is dit niet sociaal én economisch een van de prangendste vraagstukken van deze tijd?</p>
<p>Mijn hoop was gevestigd op de twee sociaal-democratische bewindslieden aan het roer van het ministerie van Sociale Zaken: minister Lodewijk Asscher en staatssecretaris Jetta Klijnsma. Asscher moderniseert nu de Werkloosheidwet (WW) met de Wet werk en zekerheid (Wwz). </p>
<p>Klijnsma presenteerde afgelopen week haar Participatiewet, waarin de bijstandswet, de Wet arbeidsondersteuning jonggehandicapten (Wajong) en de Wet op de sociale werkplaatsen zijn samengevoegd. Ruimt lekker op, maar leidt het tot hogere participatie? Ik vrees van niet. Beide wetten dienen tenminste twee doelen: ‘mensen aan het werk krijgen’ én – vooral – bezuinigen. Om dit te combineren kiezen Asscher en Klijnsma voor een <i>Verelendungsstrategie</i>: 1) mensen die geen werk vinden zo snel mogelijk in de bijstand doen tuimelen en 2) ze daar laten werken voor hun uitkering.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element streamer">
<blockquote>
<p>Het lukt vast om honderdduizenden mensen in de bijstand te lozen, maar voor die mensen hebben de gemeenten straks geen werk en begeleiding</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Wat betekent dit? Ten eerste dat het aantal bijstandsgerechtigden de komende ja ren zal exploderen. Alleen in de Wa- jong gaat het al om 140.000 van de 240.000 Wajongers. Tel daarbij het effect van het verkorten van de duur van de WW en het verhogen van de pensioenleeftijd en we zitten binnen- kort met vijf-, zes- of zevenhonderd-duizend mensen in de bijstand. Zonder dat Klijnsma en Asscher voor banen hebben gezorgd. Dat is hun probleem ook niet: het zijn de gemeenten die deze mensen aan het werk moeten krijgen. Het bijstandslegioen moet tegenprestaties gaan leveren door ‘maatschappelijk nuttige activiteiten’ te ontplooien. </p>
<p>Hoeveel bijstandsgerechtigden dat nu al doen? In heel Nederland nog geen 3500, zo blijkt uit een inventarisatie van Klijnsma. Gemeenten blijken niet gemotiveerd om de arbeidsinzet van hun werkloze bewoners te organiseren. Temeer omdat het Rijk structureel 1,6 miljard bezuinigt op het geld dat gemeenten krijgen voor het begeleiden van mensen naar werk.</p>
<p>Dus: fijn dat Asscher en Klijnsma de sociale zekerheid verbouwen. En het lukt vast om honderdduizenden mensen in de bijstand te lozen. Maar voor die mensen hebben de gemeenten straks geen werk en begeleiding. Zo timmeren Asscher en Klijnsma niet aan hun participatiesamenleving, maar bouwen ze aan een land waarin we de afvallers op de arbeidsmarkt dumpen in het allerlaagste vangnet; een afvallersmaatschappij. </p>
</p></div>


Gerelateerd