28-06-2008
Door Jackie Kay
Vertaling Rien Verhoef

Ik weet niet hoe vaak ik in mijn leven op bruiloften ben geweest, op bruiloften heb gespeeld, maar nooit heb ik het gevoel gehad dat ik erbij hoorde. Dat hele verhaal van de witte jurk en de bruiloftstaart en de breed lachende gezichten voor de fotograaf en de confetti en de bijzondere auto’s met linten, het leek mij allemaal niet aan te gaan. Ik ben op bruiloften geweest waar ik moest huilen – waarom? – uit sentiment of eenzaamheid. Soms geloofde ik in de liefde die ik daar voor me zag. Soms wist ik dat de gelofte oprecht was en andere keren dacht ik stiekem bij mezelf, en met een zekere voldoening: ik geef ze twee minuten.

Zelf heb ik de ware liefde nooit gekend, wat de ware liefde ook mag zijn. Wie de ware liefde treft, weet dat denk ik meteen, als je elkaar onverwacht ergens tegenkomt en een van beiden zegt: ‘O, daar ben je!’ en de ander zegt dan: ‘Daar ben je!’ en je ogen en handen laten elkaar niet meer los en je...