25-10-2008
Door Jackie Kay
Vertaling Rien Verhoef

De maandag na de Ceilidh in Cromarty waren Bloes en ik verdwaald op zoek naar een plaats genaamd Moniack Mhor. We hadden wel een routebeschrijving, maar ergens waren we verkeerd gereden en het leek of alle kronkelwegen hetzelfde waren en we op al die smalle wegen langs dezelfde plaatsen kwamen. We reden weer de heuvel af naar Loch Ness.

‘Geloof jij in Nessie?’ vroeg Bloes.

‘Mm mmm,’ zei ik. ‘Ik ben grootgebracht met havermout, vierkante worst, Potted Hough en Nessie – absoluut!’ zei ik.

Bloes lachte. ‘Denk jij dat Nessie eenzaam is? Monsters zijn vaak in hun uppie, hè? Denk je dat ze het erg vindt dat sommige mensen in haar geloven en andere niet?’

Ik wierp haar een blik toe. Had ze het over zichzelf of over het monster?

‘Denk jij dat ze dat erg vindt? Ze is een monster! Waarom zou dat haar kunnen schelen?’ zei ik lachend.

Ik keek neer op het mooie, onpeilbare Loch Ness. Het zag eruit als een droommeer....