06-09-2008
Door Ali Smith
Vertaling Rien Verhoef

Kijk nou! Een Venus!

Ik sta in de keuken en kijk in het zeeptasje dat op het aanrecht is blijven liggen.

Geen ijdel gebruik van de godennamen, Bloes, zegt de oude mevrouw Coleman. Ze houdt de stofzuigerbuis boven de finaal afgebeten kop en schouders van een muis, die een van de huiskatten bij de achterdeur heeft gelegd. Ze zet de stofzuiger aan. De muizenkop verdwijnt de buis in en de oude mevrouw Coleman kijkt tevreden. Ze zet de stofzuiger weer uit.

Ik zwaai de houder van het Venus-scheermes door de lucht. De godin van de liefde is naar de aarde gekomen in de vorm van een gebogen stukje plastic, zeg ik.

Pas op daarmee, zegt Bea in het voorbijgaan tegen me. Er zit een kop op die iemand een oog kan kosten.

Ze heeft gelijk; ik haalde al bijna mijn vinger open toen ik alleen mijn hand maar in dat tasje stak.

Maar het ergert me dat ze gelijk heeft en dus verontschuldig ik me niet. We keren ons om en kijken elk een andere kant op in de...