Nu ik zelf eens met de media te maken krijg, leidt dat tot grote schaamte. Over al mijn eigen onnozele vragen.

Ooit kende dit weekblad een fijne rubriek. Daarin vertelden personages die – dikwijls ongewild – in de publiciteit verzeild waren geraakt, hoe ze daar achteraf op terugkeken. Journalistenblad Villamedia magazine heeft zo’n rubriek trouwens nog steeds: ‘Man & Paard’. Die staat doorgaans vol gemopper op mijn beroepsgenoten in het algemeen (‘Ik vind de journalistiek vandaag de dag niet te hijgerig, wel te emotioneel’) en hun gedrag rond het eigen geval in het bijzonder (‘Respectloos’).

De afgelopen weken belandde ik zelf even aan de andere kant van de streep. Geheel uit vrije wil overigens, vanwege een boek dat ik zo nodig het licht moest laten zien. Een leerzame ervaring, ik kan niet anders zeggen.

Zo bestaan ze echt, de journalisten die zonder blikken of blozen jou hun interview laten schrijven. Ze sturen per e-mail enkele vragen op, met het verzoeken die per e-mail te...