Dierendag vieren

Westerpark, Amsterdam. Laat­zo­mer­se zondagochtend half tien. Populatie: honden, hondenuitlaters, hyperactieve kleuters, hyperactieve kleuter-uitlaters, hardlopers in hevig gekleurd lycra. En konijnen. Tal­lo­ze wilde konijnen. Ze zien er koddig uit. Grijs­bruin van kleur. Ronde, donkere ogen. Oortjes omhoog.

Ineens huppelt er een zwart konijntje langs. Hé, en daar verderop een spierwitte. Zwarte en witte konijnen zijn niet wild. Dat zijn tamme dieren, gefokt om thuis te houden. Ze behoorden ongetwijfeld tot voor kort toe aan net zo’n drukke kleuter als die nu bij de espressobar staat te jengelen om een biologische brownie.

Stampertje is agressief

Jaarlijks worden in Nederland een paar duizend konijnen gedumpt in parken, bossen en weilanden. Het is zelfs een soortnaam geworden: ‘dumpkonijnen’. Aangeschaft als pasgeboren bolletjes wollige schattigheid met als argument: leuk voor de kinderen. Goed voor de kinderen ook, leren ze verantwoordelijkheid...