Er zijn twintig zetels verloren gegaan bij de verkiezingen. De partij is stuurloos. Het ene na het andere zwaargewicht heeft het schip verlaten of zich tegen de partijtop gekeerd. De fractie, zonder enig jong bloed, is de klap nog lang niet te boven. Er heerst diepgaande onenigheid over de te volgen politieke koers.

Het CDA in 2011? Nee, het CDA in 1995. De parallellen zijn bijna beangstigend. Natuurlijk, verschillen zijn er ook: destijds zat de gehavende partij niet in de regering maar in de oppositie, tegen het eerste paarse kabinet. En de ‘rampzalige’ 34 zetels van het CDA in 1995 zijn in het licht van de huidige 21 lang zo slecht niet.

Wat volgde, is ook interessant. Voor enkele dertigers in het CDA vormde de deplorabele toestand van hun partij namelijk de aanleiding om een vernieuwingsbeweging op te zetten. ‘Confrontatie met de Toekomst’ heette de club, en hij kende al gauw honderden leden. Het ging er allemaal wat braver aan toe dan bij de PvdA, waar de jonge...