13-12-2008
Door Ko Colijn

Als een dinosaurus leek hij te worden bijgezet in de zaal uitgestorven diersoorten: de oorlog van land A tegen land B. Landjepik is uit, oorlog trekt zich niks meer aan van grenzen. Niet dat de wereldvrede in zicht is, o nee, er blijft genoeg oorlog over. Maar volgens de boekhouders van het slagveld gaat het sinds 1992 steeds beter: minder oorlogen, minder slachtoffers, meer vredesakkoorden, ‘we live in a decade of peace,’ meldde het Hu­man Se­cu­rity Re­port in 2005 zelfs.

De laatste drie jaar stagneerde de vooruitgang weliswaar tot ongeveer dertig oorlogen per jaar, maar het is allemaal burgeroorlog, sectarisch geweld en binnenlandse opstand. Wat nooit eerder in de geschiedenis was vertoond, bleef overeind: ‘There has not been an interstate conflict since 2003,’ aldus de jongste update.

Helaas, te vroeg gejuicht. We gaan voorbij aan de schermutseling tussen Cam­bod­ja en Thai­land in oktober, over een stripje oerwoud rond het tempelcomplex...