Pop

Begin vorig jaar voorspelde VN dat 2007 weleens zou kunnen klinken als 1975. En dat deed het nog ook, met uiteenlopende artiesten als Mika, hevig knipogend naar de hoogtijdagen van Billy Joel, Elton John en Queen, en The Hold Steady, die de sound van Bruce Springsteens Born to Run-periode wakker kusten. Ook The Boss zelf klonk weer eens als toen, en minder als Peter Gabriel met een band van topmusici met iets te veel snaren op de basgitaar. Ja, 2007 was meer dan een beetje 1975. Maar ook klonk 2007 net zo goed als 1980 (Joy Division en navolgelingen) en 1990 (Klaxons en andere bands die menen dat rave een nieuw leven is beschoren). Op de valreep van het nieuwe jaar was het pleit nog niet beslecht. Totdat de band des onderscheids verscheen, weggepropt in de bovenzaal van Paradiso, na een concert van Sarah Bettens. Twee, drie akkoorden waren voldoende. Plus één getergde schreeuw van zanger Ethan Miller: als een kroeg met zaagsel op de vloer en een met kippengaas afgezet...