Dit essay is het vierde deel* van een serie over slaap. En het gebrek daaraan, want onze nachtrust ondergaat een stille erosie. Daarom onderzoek ik wat ons wakker houdt, en wat dat met ons doet. Wat is slaap eigenlijk? Welke plaats heeft de droom nog in ons leven, en waarom hangt slaap zo sterk met stemming samen? En hoe zou een slaapvriendelijke samenleving eruit zien?

*Lees ook deel 1: Hoe slapen een prestatie werd, deel 2: Goed slapen is een kwestie van geld en deel 3: Slapeloosheid is geen nachtelijk probleem (en heeft een gouden randje). 

Vorige maand schreef ik dat het slapeloze brein extreem goed is in opletten: ’s nachts én overdag zijn chronisch slapelozen bovengemiddeld wakker. Als je gelooft in de mantra dat je ‘alles uit je dag moet halen’, klinkt zulke ultra-wakkerheid misschien wel heel aantrekkelijk. Maar behalve ‘opletten’ lijkt de slapeloze nog een ander talent te hebben: somberen. Slechte slaap en slechte stemming horen bij elkaar. ‘Hij heeft niet...